Vakantie

De vakantie periode is altijd een beetje tweeledig. Aan de ene kant de toko draaien met halve bezetting terwijl de zorg gewoon doorgaat. Op de pathologie afdeling loopt alles altijd wat achter dus doet de zomerdip pas na twee weken zijn intrede. Maar als het dan weer even ademhalen is heeft het ook wel wat, zo met een select groepje achterblijvers. Iedereen is toch wat vrolijker door de hogere temperaturen en de zonneschijn. Uitgerust van de eigen vakantie of toch een beetje extatisch van de vakantie die in het verschiet ligt. Het is rustig op de weg, er is voldoende parkeerplaats voor de deur en in de pauze een ijsje halen met de collega’s. Reguliere vergaderingen worden opgeschort, we hoeven geen onderwijs te verzorgen en ook vanuit de kliniek zijn er wat minder (lange) MDO’s. Deze zomervibe mag héél lang duren wat mij betreft. 

Maar als na een paar weken het einde in zicht komt en we stiekem toch weer verlangen naar een ritme en onze ambities om dingen weer op te pakken meer aan de oppervlakte komen is het – hoe gek het ook klinkt – toch weer fijn dat de scholen weer beginnen en we in het ziekenhuis weet het normale leven met bijbehorende regelmaat en beschikbaarheid oppakken. Ondanks de maakbare wereld met weinig aandacht voor natuurlijke cycli functioneren we beduidend beter juist dankzij deze afwisseling. Met uitgeruste frisse moed kunnen we er weer tegenaan. Tot aan de volgende vakantie!

27 juli, 2024