Dat beetje extra voor de patiënt

Als verpleegkundige krijg ik vaak de vraag wat mijn vak zo mooi maakt? De late dienst van twee weken geleden, de laatste dag van mijn reeks diensten, is zo’n dag die het antwoord op deze vraag prachtig samenvat. Ik neem jullie graag mee…
Het is een lekker zonnige zondagmiddag, veel mensen zijn buiten aan het wandelen wanneer ik naar het ziekenhuis rij voor mijn avonddienst. Het goede weer zorgt mede voor een gemoedelijke sfeer en ik heb zin om aan mijn dienst te beginnen. Tijdens de overdracht geven mijn collega’s aan dat een mevrouw, die al lange tijd op de afdeling ligt wegens zeer gecompliceerde operaties, heel graag een keer op bezoek wil bij haar echtgenoot. Ze heeft hem al drie maanden niet gezien, omdat hij begin van het jaar is opgenomen in een instelling voor dementie. Mijn gevoel zegt direct, hier moeten we iets mee doen. In mijn werk staat goede zorg voor de patiënt centraal en ik bied daarbij graag net dat beetje extra.

Wanneer ik na de overdracht bij mevrouw op de kamer kom, neem ik plaats naast haar bed en luister aandachtig naar haar wens. Ze zou inderdaad graag naar haar echtgenoot willen, maar ziet hier tot haar spijt geen mogelijkheden toe. Ze heeft te weinig energie om zolang te kunnen zitten. De rit is al dusdanig vermoeiend, dat ze het bezoek zelf vervolgens niet vol kan houden. Direct schiet de wensambulance door mijn hoofd. Ik heb dit al eens eerder aangevraagd voor een patiënt en de wens van deze mevrouw lijkt me zeer geschikt. Ik overleg mijn idee met mevrouw en haar familie, en ook bel ik met de verblijfplek van meneer. Alle partijen zijn gelijk enthousiast en iedereen probeert zijn of haar steentje bij te dragen. Zo is de familie al aan het kijken voor een geschikte dag en op de verblijfplek van de heer denkt men al na over een geschikte ruimte.

Ik vul nog diezelfde zondagavond een aanmeldformulier in en op maandagochtend word ik al gebeld dat het in werking wordt gezet. Wauw, zo snel had ik alleen maar durven hopen. Mijn collega die deze dag dienst heeft, mag mevrouw het nieuws mededelen. Wat is mevrouw hier blij mee!

Wegens complicaties moeten we het bezoek enkele dagen uitstellen. Maar als de datum dichterbij komt, neemt de vreugde bij mevrouw, haar familie en mijn collega’s toe.

Wanneer ik daags na het bezoek bij mevrouw kom, straalt ze nog steeds. Vol enthousiasme laat ze me de foto’s zien en vertelt ze over de prachtige dag. Haar echtgenoot had zelfs nog een bloemetje voor haar.
Wat fleurt mevrouw hiervan op en wat werkt dit aanstekelijk voor haar familie, maar ook voor mijzelf en mijn collega’s.
Dit is waar ik het voor doe. Dit zijn de momenten die me energie geven.

Lynn Derks, oncologieverpleegkundige

24 april, 2024