Gastblog “Ik houd het nog wel even vol”

Deze zomer was ik 17 jaar aan het werk als verloskundige. Voor mij in eerste instantie niet opvallend, maar ik realiseerde mij wel dat een aardige groep verloskundigen het praktiseren niet zo lang volhoudt. Dit geeft stof tot nadenken. Voor mij, maar ook voor de Koninklijke Nederlandse Organisatie van Verloskundigen (KNOV). Er ligt een taak voor ons: werken aan de duurzame inzetbaarheid van onze verloskundigen. Maar waarom stoppen collega’s met dit werk? En wat zorgt ervoor dat het werk veel van ons vraagt?

Laten we eerlijk zijn, het werk als verloskundige in de eerste lijn is pittig: meerdere 24-uurs diensten per week, afgewisseld met spreekuren en vergaderingen. Daarnaast rust er (op jonge leeftijd) een grote verantwoordelijkheid op de schouders van de startende verloskundige. Daar moet je tegen kunnen. Tijdens de opleiding word je opgeleid tot een zelfstandig verloskundige, maar dan… De eerste keer de diensttelefoon hebben is spannend. Ik denk dat iedere verloskundige zich dit nog wel kan herinneren. Onderzoek laat ook zien dat de startende verloskundige onzeker op de werkvloer begint.
Hoe kunnen we er samen voor zorgen dat zij die onzekerheid om kunnen zetten in zekerheid en plezier? Het antwoord is best simpel: steun. Als de startende verloskundigen zich gesteund voelen door (ervaren) verloskundigen en er een positieve en veilige werksfeer is, dan zorgt dit voor meer zelfvertrouwen en op lange termijn minder uitval.

Als lid van de werkgroep ‘Duurzame inzetbaarheid’ van de KNOV mocht ik samen met het projectteam het Buddysysteem voor de startende verloskundige ontwikkelen. Waardevol om concrete handvatten te bieden aan de (startende) verloskundigen door middel van onder andere het buddysysteem. Inmiddels heb ik zelf mogen ervaren hoe het is om een buddy (lees: maatje tijdens het inwerken) te zijn voor mijn nieuwe collega. Het is zo leuk om te doen. Een startende verloskundige, enthousiast en toch ook onzeker, te begeleiden tot een krachtige zelfverzekerde collega. De nieuwe generatie collega’s jouw eigen kennis en ervaring meegeven is goud waard!
Door hier een bijdrage te leveren werk ik ook aan mijn eigen duurzame inzetbaarheid: ik verhoog mijn eigen werkplezier. Ik houd het zo nog wel even vol.

Door verloskundige Kirsten Schatorjé

 

14 september, 2023

Verder lezen

24-04-2025
Krijg de typhus!
Op zich is de kans vrij klein om in een Nederlands ziekenhuis een Rickettsia bacterie tegen te komen. Laat staan een tropische variant van de ziekte die de man tegenover ons met een wegwerpgebaar toewenst. Dan zijn er nog de verschillende vormen typhus. Welke variant zou de man bedoelen? Zou… Lees verder >
10-04-2025
Wat mijn dochter mij leerde over energie, waarden en werkgeluk
Mijn dochter wordt juichend wakker: “mama, het is ochtend! Ochtend! Ochtend! Ochtend!”. Ik doe slaperig mijn ogen open. Ze staat intussen te springen op het grote bed met haar armen in de lucht en een intens vrolijke lach op haar gezicht. We zijn op vakantie in een prachtig… Lees verder >
Nachtdienstplezier (LAAT!)
Als je de opleiding tot verpleegkundige volgt, weet je dat je nachtdiensten moet draaien zodra je afgestudeerd bent, tenminste als je werkt in een setting waar 24-uurs zorg aanwezig is. Ik begrijp dat nachtdiensten zwaar kunnen zijn als je slecht slaapt en je er enorm tegenop kunt zien, het is… Lees verder >