De WOW-momenten van mijn werk

Voor ons is ons vak natuurlijk gewoon ons vak. Niet veel fancy’s aan. Natuurlijk delen we interessante casussen met elkaar, nieuwe inzichten of bijzondere patiënten. Ook de vreugde bij een goede afloop of de onvrede als we er de vinger niet achter kunnen krijgen. Dit zijn de momenten waarop we ons één voelen en onze passie voor ons vak delen.

‘Echte dokter’
Maar de echte WOW-momenten vinden toch echt plaats buiten de directe werkvloer. Zoals wanneer ik met collega-huisartsen uit eten ben en we bijzondere casuïstiek doorspreken. Dan zie ik even het stukje voordat de patiënt bij ons in het ziekenhuis komt en realiseer ik me weer hoe lastig de rol van poortwachter is die huisartsen hebben. Of hoe atypisch patiënten zich kunnen presenteren. En daaropvolgend hoe goed het is dat je je niet-pluis-gevoel volgt. Ik voel me een echte dokter als blijkt dat ik nog steeds niet voor mijn collega’s onderdoe met het oplepelen van differentiaal diagnosen en het herkennen van rode vlaggen. Ik besef tijdjes die avonden dan niet alleen wat een mooi, specialistisch vak ik heb maar ook hoe mooi de geneeskunde is in zijn volle breedte. We vullen elkaar aan en hebben elkaar nodig.

Waardering van collega’s
Voor mij als patholoog blijft vanwege het ontbreken van direct patiëntencontact de directe waardering van de patiënt uit. Heb nog geen enkel flesje wijn of doosje chocolade mogen ontvangen voor het stellen van de juiste diagnose of het snel verslaan van een goede uitslag. Maar gelukkig zijn er genoeg momenten met collega-specialisten waarop duidelijk wordt dat de erkenning en waardering die we elkaar geven ons goed doet.

26 april, 2024