Wat mijn dochter mij leerde over energie, waarden en werkgeluk

Mijn dochter wordt juichend wakker: “mama, het is ochtend! Ochtend! Ochtend! Ochtend!”.
Ik doe slaperig mijn ogen open. Ze staat intussen te springen op het grote bed met haar armen in de lucht en een intens vrolijke lach op haar gezicht.
We zijn op vakantie in een prachtig resort en met moeite breng ik iets uit in de trant van: ja lekker he schat, een nieuwe dag. Ik deel haar vreugde niet. Ik denk alleen maar: neeeee, niet nu al.

Na een paar minuten bevindt mijn brein zich ook weer in het land der levenden en kan ik zeggen dat ik ook zin heb in de dag (maar eerst in koffie). Ik vraag me af waar ik dat talent onderweg verloren ben. Blij zijn met de nieuwe dag. De laatste keer dat ik uitgerust wakker werd en mijn bed uitsprong van enthousiasme kan ik me niet heugen. Wat jammer eigenlijk. Hoe heerlijk zou het zijn je ogen open te doen en te voelen in alle vezels; hoera het is ochtend. En er ook meteen een paar hupjes bij doen op je bed met armen in de lucht.
Dit is het zoveelste moment waarop ik me realiseer: dit moet echt anders. En zowaar deze keer blijft het hangen. Ik ben realistisch genoeg om te beseffen dat deze uiting heel goed past bij een onbezorgd kinderbreintje en hoe leuk het leven ook moge zijn: ongebruikelijk voor een volwassen brein. Maar een flinke dot van haar kinderlijke enthousiasme zou ik graag terugbrengen in mijn leven.

Ik denk aan het waardenspel dat ik speelde in de Arts&Coach opleiding. Uit heel veel kaartjes met daarop kernwaarden mochten we een selectie maken. Daarna werden waarden geëlimineerd tot er nog maar 5 over bleven. Ik zoek mijn lijstje terug en evalueer in hoeverre deze waarden terugkomen in mijn huidige invulling van de week. Want het gaat er vaak niet om dat je te veel vervelende, zware of stressvolle dingen doet, maar juist te weinig van waar je op aangaat en de sparkle in je leven brengt.
Zingeving en kennis: met zoveel werk, ook op mijn vrije dagen, check dubbel check (lees: note to self: dit mag wel een tandje minder).
Creativiteit en verbinding? Nee, daar kom ik niet aan toe. Ik bedenk om de verfkwasten onder het stof vandaan te trekken en lukraak tegen mensen te gaan praten in de sportschool. Maar ik kan dit deels ook op werk vervullen, daar ben ik toch al (te)veel. Ondanks de drukte toch even geïnteresseerde vraag stellen aan mijn collega. Wat lekkers meenemen voor bij de koffie. En mijn inventiviteit gebruiken om te kijken wat ik op werk anders kan doen dat het leuker of efficiënter maakt. En als ik dit dan aan een collega voorleg… 2 vliegen in 1 klap.

Soms helpt het om alert te blijven op signalen bij jezelf, en dan te reflecteren en bedenken wat je hier zelf aan kan doen. Hoe klein ook. In dit geval vooral niet te groot denken. Ook kleine veranderingen kunnen grote verschillen maken.

10 april, 2025