Waarom we vooral géén hamburgers moeten gaan bakken!

Het stond er een aantal weken geleden echt: ‘Steeds meer fysio’s kiezen eieren voor hun geld’ ‘Een hamburgerbakker bij McDonald’s kan meer verdienen dan een fysiotherapeut’. En inmiddels kan ik Facebook of LinkedIn eigenlijk niet meer openen, zonder te stuiten op onvrede die te maken heeft met de fysiotherapie. Laat ik vooropstellen: eens! Fysiotherapeuten verdienen minder dan ze zouden moeten, gezien de vele jaren opleiding en de grote verantwoordelijkheid die zij dragen. Om het nog maar niet te hebben over de onschatbare waarde die zij vervullen in het grotere geheel: zonder fysiotherapie zou de zorgvraag bij huisartsen en ziekenhuizen in raptempo nog veel verder oplopen en zal snelle, efficiënte zorg steeds minder vanzelfsprekend worden. En dat baart me soms best zorgen, zeker met oog op de steeds ouder wordende samenleving.

Ik merk dat de berichtgeving me niet loslaat. Het is namelijk een schril contrast met wat ik zelf doorgaans voel, wanneer ik na een lange werkdag opgewekt naar huis fiets. Zo kreeg ik een grote doos chocolade onder m’n neus geduwd samen met een prachtige kaart van een cliënt waarop stond:

‘Op het moment dat alles tegen zat en ik het niet meer zag zitten, ben ik bij jou onder behandeling gekomen. Jij hebt mij, met de juiste tips en adviezen het vertrouwen in mijn lichaam teruggeven’.

Ik vond mezelf op dat moment een geluksvogel, niet door de chocolade 😉, maar omdat ik me realiseerde dat het zo bijzonder is dat mensen je hun gezondheidsproblemen (en vaak nog veel meer) toevertrouwen. Zingeving en directe waardering in je werk, dat is naar mijn idee van onschatbare waarde.

Maar eens, mooie lieve woorden betalen geen hypotheek. Een doos chocolade al helemaal niet. Ik begrijp de schrijnende situatie die bij veel praktijken orde van de dag is als geen ander. Ik zou ze zoveel meer gunnen, want ik wéét dat ze onmisbaar zijn en geweldig werk verrichten. Ik voel me dan ook enorm bevoorrecht dat ik werkzaam ben in een praktijk waar we continu proberen te zoeken naar nieuwe kansen en waar we vooral ook de ruimte en gelegenheid hebben, om die kansen te grijpen. Waar we support krijgen van de eigenaar. We hebben een blij team. Lieve, bevlogen zorgverleners in hart en nieren. Toen we  kortgeleden samen Kerst vierden in onze Super Foute Kersttruien die we tijdens een eerder teamuitje hebben ontworpen, was de sfeer zo licht en fijn. We krijgen de unieke kans om daadwerkelijk een verschil te maken en volgens mij voelen we dat allemaal.

Ook bij ons gaat het echt niet altijd vanzelf. We kennen uitdagingen en soms is het hard werken om juist te blijven verbinden op momenten dat verandering het enige constante lijkt. En ook deze berichtgevingen maken me soms onzeker, wat trekken mijn collega’s zich daarvan aan? Zien zij genoeg toekomstperspectief? Kunnen we het ook financieel aantrekkelijk genoeg voor ons allemaal houden? Tot nu toe lukt het ons, maar het is hard werken.

Elke fysiotherapeut die momenteel vastloopt gun ik nieuwe inzichten, kansen en kracht, maar ook betere tarieven van de zorgverzekeraar om met de grote passie die schuilgaat achter al deze noodkreten en uitingen van onvrede, een nieuw plekje in het werkveld te creëren. We kunnen je écht niet missen! Laten we trots blijven op wat we doen, laten we blijven werken aan de gezondheid en het welzijn van anderen!

En ode aan de hamburgerbakkers: net zo veel respect voor jullie als voor elk ander beroep!