Hoe houd je alle ballen in de lucht?

Het werken als dokter kan stressvol zijn, zeker als je net bent afgestudeerd en als jonge dokter de eerste stappen in het ziekenhuis of een andere zorginstelling zet als verantwoordelijk professional. Op veel verschillende gebieden moet je je staande zien te houden. Hoe ga je om met patiënten, met medisch specialisten, met supervisoren en andere collega’s, zoals verpleegkundigen? Hoe kan je efficiënt werken? Heb je genoeg kennis om de dienst in te gaan? Wat doe je als je ’s nachts op de SEH staat en het even niet meer weet?
Ik vind dat er ontzettend veel op jonge dokters afkomt. Niet alleen vakinhoudelijk, maar ook privé. Hoe houd je alle ballen in de lucht, terwijl je ook nog een sociaal leven wilt en drie keer in de week wilt sporten? Zie het maar eens te klaren!

Mijn ervaring is dat wie feedback krijgt (ook al is die soms negatief) en wie iemand heeft om twijfels mee te delen, het wel redt. Maar wat als je die feedback niet krijgt en niemand hebt die je af en toe even opbeurt? De ziekenhuisomgeving nodigt nou niet bepaald uit om onzekerheden zomaar te uiten. Dat zoveel jonge dokters al tijdens hun opleiding uitvallen, is in mijn ogen dan ook geen verrassing. De stress, hoge werkdruk en onrust worden dokters soms letterlijk te veel.

Daarom ben ik een groot voorstander van het mentor- en buddyschap. Niet alleen voor jonge dokters overigens, maar ook voor oudere artsen. Het is gewoon prettig als je met iemand kunt sparren over dilemma’s die je ervaart, over de volgende stap in je loopbaan of over privézaken waar je tegenaanloopt. Daardoor krijg je weer overzicht, zodat je je kan focussen op de zaken waar het om gaat. Ik hoop dat zo’n mentor of buddy vanzelfsprekender wordt in alle zorginstellingen. En zelf denk ik graag met jonge dokters mee. Dus: als je hier in Leeuwarden komt werken, schroom dan niet om me aan te schieten!

Martijn Beenakker, neuroloog Medisch Centrum Leeuwarden en supporter van Zin in Zorg