Gastblog | Nejra Kabašaj | aios Huisartsgeneeskunde

‘Nejra, de patiënt van vorige week is er weer.’ Een zin die tientallen gedachten en gevoelens bij me oproept als ik het hoor. Bovenal voelt het als een soort lakmoesproef voor mijn medisch handelen. Het stelt mijn klinische vizier op maximale scherpte: heb ik het wel goed gedaan de vorige keer?

Deze keer betreft het een meneer, die ik een kleine week geleden heb gezien met COVID-19 op de Spoedeisende Hulp, waar ik vanuit mijn opleiding huisartsgeneeskunde een aantal maanden werk. Aangezien de meneer in kwestie goede zuurstofwaardes had en zich kiplekker voelde, had ik in overleg met de specialist besloten hem naar huis te laten gaan. Maar vandaag is hij door een bevriende collega-aios in het verpleeghuis waar hij woont, doorgestuurd met een licht gevoel in het hoofd en een lage bloeddruk. Met een eventuele shock als mogelijke diagnose in mijn achterhoofd, loop ik vastberaden de kamer in. ‘Hallo meneer, lang niet gezien!’

Een blij hoofd groet mij terug en zegt: ‘Ja, ik ben weer terug.’ Na aanvullend onderzoek kan ik gelukkig concluderen dat deze meneer slechts wat uitgeput is geraakt door de virale infectie. Opgelucht haalt de familie adem en vraagt zoonlief hoe we zijn vader naar het verpleeghuis gaan krijgen en of het verpleeghuis op de hoogte is van zijn komst. Ik bel het verpleeghuis om een korte, telefonische overdracht te doen. De bekende stem van mijn jaargenoot groet mij vanaf de andere kant. ‘Yes, wij verwachten meneer, dank voor je telefoontje.’ Ik spreek af met de zoon dat het beste is om zijn vader zelf naar het verpleeghuis te brengen, gezien de drukte bij de ambulancedienst. ‘Tuurlijk dokter en bedankt voor alles.’

Ik glimlach terug vanachter mijn masker en loop de kamer uit. Dan volgt nog een kort appje naar mijn collega: patiënt is onderweg naar zijn gereserveerde plek.

Terwijl ik terugloop naar mijn werkplek, bedenk ik me dat twijfel zich af en toe best meester mag maken van mijn gedachten of die van mijn collega’s. Die twijfel houdt ons scherp, maar het teamwork en het onderlinge vertrouwen maken ons als professionals beter. Het is fijn dat er tijdens de opleiding tot huisarts ruimte is om die twijfels met elkaar te delen en in mijn vak te kunnen groeien. Dat vergroot mijn werkplezier en daardoor heb ik dagelijks zin in zorg!

Nejra Kabašaj, AIOS Huisartsgeneeskunde VU-Twente
Bestuurslid LOVAH, functie PR

5 oktober, 2024