De generatiekloof

Klinisch patholoog en Zin in Zorg-blogger Bojou Neecke over samenwerking, zelfinzicht en generatiekloven op de werkvloer

Jaren geleden werkte ik als AIOS in een grote perifeer ziekenhuis. Vanwege wat strubbelingen tussen collega’s werd een teambuildingstraject opgezet. Onderdeel daarvan was de DISC persoonlijkheidstest (dominant, invloed, stabiel en consciëntieus), ongetwijfeld bekend bij de lezers. Wow, wat heeft dat toen een indruk gemaakt. Ik kon gelijk de rode razers in hun hokje stoppen, daar was geen test voor nodig. Maar wat gaf dat een inzicht. Niet alleen in je eigen allergieën (aha, daarom trek ik ze zo slecht), maar ook in hoe de samenwerking met anderen verloopt, welke natuurlijke rol je automatisch op je neemt en niet onbelangrijk: hoe je samen met je ‘allergie-partner’ juist grote resultaten kunt neerzetten als je ziet dat je elkaar juist aanvult of op het juiste moment kunt stimuleren of afremmen. En het heeft echt geholpen om impulsen en emoties de baas te blijven in eindeloze vergaderingen of uitbarstingen van collega’s.

Maar toch, ondanks deze eyeopener raakte ik verzeild in situaties waarin de communicatie niet lekker liep. Recent las ik het boek ‘Het is maar werk’ van psychiater Hans Rode, waarin hij op zeer illustratieve wijze de verschillende generaties dokters uiteenzet. Enorm relevant, want ik heb ook te maken met de generatie boven me die vindt dat ‘ze tegenwoordig niet meer willen werken’ en die zich meer thuis voelt in het ziekenhuis dan thuis. Wij zijn als millennials heus niet minder toegewijd, maar vinden andere dingen belangrijk en er is meer ruimte voor individualiteit. Begrijpen dat we uit een andere generatie komen, maakt het makkelijker je eigen hart te volgen en je niet teveel aan te trekken van negatieve reacties. Hans vertelt in zijn boek dat Gen-Z al langzaam haar intrede doet op de werkvloer. Ongetwijfeld komen ze veel goeds brengen, zijn ze innovatief en idealistisch. Maar ik moet er dus ook voor waken dat ikzelf straks niet de starre oude zorgprofessional ben die ze niet begrijpt en hoofdschuddend roept dat vroeger alles beter was.

5 oktober, 2024

Verder lezen

16-09-2024
Een luisterend oor
Het is druk in de apotheek, dus het is zo’n dag dat ik veel aanwezig ben op de werkvloer. Terwijl ik recepten aan het verwerken ben, hoor ik een gesprek aan de balie escaleren en er ontstaat discussie. De patiënt ‘eist om de manager te spreken’. Ik draai me om… Lees verder >
05-10-2024
Werkprivébalanspolitie
“Ik ben 3 weken weg, maar ik neem m’n laptop mee. Geheel tegen jouw advies in waarschijnlijk, haha!” Een afsluitende zin in een mail die ik deze week ontving. Wat doe je hiermee? Het is geen vraag, dus antwoorden hoeft niet. Al prikkelt het wel om iets te reageren, dus… Lees verder >
05-10-2024
Zien eten, doet eten
“Opvallend is dat de patiënten beter eten dan ze gebruikelijk doen en in de dagen erna valt op dat ze elkaar geregeld opzoeken, wederom om samen te eten of om samen een wandeling te maken.” Graag neem ik jullie weer mee naar een mooie ochtenddienst op een… Lees verder >