De cirkel van werkdruk

Normaal gesproken ben ik best wel een mild persoon. Heb ik per ongeluk verkeerde patiënten toebedeeld gekregen? Kan gebeuren, ik ruil wel iets met een collega.  Ben ik per ongeluk op het dienstrooster gezet? Een tandje erbij en vanavond nog even de laptop open.

Maar ik merk zodra de werkdruk stijgt en de spanningen oplopen, ik kan veranderen in een nare heks. Mailtjes hebben ineens geen aanhef meer of geen ‘Met vriendelijke groet’.  En als ik er echt doorheen zit, dan wordt de toon zelfs wat passief agressief.

Met schaamrood op mijn kaken: de campagnevideo ‘the circle of yelling’ is toch wel herkenbaar. Schreeuwen doe ik dan niet, maar het probleem (terug)verplaatsen naar een deurtje verder wel. Met een nare ondertoon.

Geheel onterecht en niemand is ermee geholpen. We doen allemaal ons best, met hart voor de patiënt. We zijn een team. En waarom gebeurt het dan toch?

Voor mij is het allemaal terug te herleiden naar de hoge werkdruk. Deels door personeelstekort, maar ook omdat er zoveel extra van ons wordt verwacht. Naast de Directe patiëntenzorg ook de MDO’s, organisatorische taken, opleidingstaken, kwaliteit, commissies, bij- en nascholingen. Dat is niet allemaal onder werktijd in te passen. Het vraagt ook kwaliteiten zoals overzicht houden, prioriteren, focussen en hoofd- en bijzaken van elkaar scheiden. En juist deze kwaliteiten verliezen we als we langdurig onder hoge druk staan. We belanden in een vicieuze cirkel. Hoe langer we erin zitten hoe moeilijker het wordt.

Gedragsverandering kent een aantal fases waarvan de eerste is het herkennen. Er hoeft niet meteen een oplossing voor te komen en die is er vaak ook niet. Ik had een eens docent die vertelde me dat ik vooral heel hard gefeliciteerd tegen mezelf moest zeggen als ik ongewenst gedrag bij mezelf constateerde. Dus bij deze feliciteer ik mezelf, veeg ik het schaamrood van mijn kaken en maak me klaar voor de volgende stap: erkennen. Het slechte nieuws: hierna nog twee stappen (het accepteren en loslaten) te gaan.

Wellicht dat de campagne bij jou ook herkenning oproept. De eerste stap naar een veilig en fijn werkklimaat voor ons allemaal.

 

Verder lezen

Stomme sukkel!
Het zweet staat me op de rug terwijl ik mezelf een houding probeer te geven tussen de Indonesische co-assistenten. Armen over elkaar of handen in de zij wordt hier als arrogant geduid. Mijn net op maat gemaakte korte witte jasje jeukt als de ziekte en ik versta nog niet de… Lees verder >
24-04-2025
Krijg de typhus!
Op zich is de kans vrij klein om in een Nederlands ziekenhuis een Rickettsia bacterie tegen te komen. Laat staan een tropische variant van de ziekte die de man tegenover ons met een wegwerpgebaar toewenst. Dan zijn er nog de verschillende vormen typhus. Welke variant zou de man bedoelen? Zou… Lees verder >
10-04-2025
Wat mijn dochter mij leerde over energie, waarden en werkgeluk
Mijn dochter wordt juichend wakker: “mama, het is ochtend! Ochtend! Ochtend! Ochtend!”. Ik doe slaperig mijn ogen open. Ze staat intussen te springen op het grote bed met haar armen in de lucht en een intens vrolijke lach op haar gezicht. We zijn op vakantie in een prachtig… Lees verder >